Een ongelovige gelovige
of een gelovige ongelovige!

In ongeloof heb ik gemeend
veel over God te weten.
Vanaf moeders schoot gespeend,
kon ik dat niet vergeten.
Het was zoals mijn ouders hadden geleerd,
jij jongen van ons bent nog onbekeerd.
 
Toch sprak ik over God vele verhalen
zoals ik het zag en dat meende te verstaan
wie Hij is zoals ik dan vertaalde,
dat ik om eigen schuld verloren moest gaan.
Niemand kan het volgens mij beter weten,
anderen hadden het mis dat heb ik hun verweten.

Nooit heeft iemand mij op mijn doop gewezen
waarin God duidelijk maakte wie Hij voor mij is.
De preek daarbij heb ik vele male nu wel gelezen,
waaruit ik nu versta dat ik mij vergis.
Daarin verklaart Gods Geest mij nader
dat hij die in Christus is, is God zijn Vader.
 
Ik was eerst als een kind uit Adam geboren
die uit zichzelf niet meer tot God kwam.
Maar toen ik vernam uit wie ik ben herboren
bleek dat ik nu uit de tweede Adam stam.
Hij is door God als eerste uitverkoren
door Zijn gehoorzaamheid mag ook ik nu daarbij horen.
 
God is in Christus nu ook mijn Vader
Jezus die mijn ik in zich nam,
verklaart in Zijn Woord en Geest mij nader
hoe ik door genade, behoren mag aan Vaders stam.
Hier ben en blijf ik in mijzelf een goddeloze
maar in Hem gerechtvaardigd, bevrijd van de boze,

een groot wonder dat alleen God maken kan.
 
Duivel, dood, hel en graf mogen nog dreigen,
maar overwinnen zullen zij niet.
Gods Geest leerde mij, mijn ziel het zwijgen
daar waar ik alleen Jezus Christus hoor en zie.
Mijn Heer', en God door Uw liefde kan ik U loven, 
U leerde mij hoe ik in U mag geloven,

waardoor ik mijn ongeloof nu zie!

Soli Deo Gloria!