Twee 'waarheden'

Het was in 2008 op een mooie zomerdag in Zwitserland.

Samen met een vriend liepen wij op een historische markt waar antieke spullen werden verkocht.

Wij stonden even stil bij een kraam met prachtig geschilderd houtwerk.

Ons beider oog viel op een mooi gezaagde plank, mijn vriend zei; zie jij ook die mooie rode plank daar.

Ik zei tegen hem; je bedoelt die paarse plank daar in de hoek, ja zei hij die rode daar.

Nieuwsgierig vroegen wij beiden naar de prijs van die plank, beiden wilden hem wel hebben.

De koopman ons verschil van kleurinzicht opmerkende, zei de prijs, we wilden hem beiden kopen.

Één momentje zei de koopman, liep even achter de kraam zaagde de plank door midden en zei tegen ons, hier jij de paarse en jij de rode, ieder voor de helft van de prijs.

Blij en gelukkig met ieder zijn deel vervolgde wij blij onze eigen weg.

Onderweg kwam ik iemand tegen die mij aanhield en zei; joh wat is dat een mooie rode plank, kan ik die van je kopen?

Ik zei niets maar moest er even aan denken dat ik deze voor paars had gekocht, nu zei de man vraag is, wat je er voor wilt hebben?

Ik vroeg de prijs voor wat de gehele plank zou hebben gekost, goed zei de man, verkocht.

Ook hier gingen weer twee mensen blij hun eigen weg.

Naar nog wat rond te hebben gelopen kwam ik plotsklaps mijn vriend weer tegen, die nog met zijn deel liep te sjouwen.

Ik zei tegen hem, joh word je dat gesjouw niet zat, ja best wel zei hij, ik ga daarom nu maar naar huis.

Hij wilde aanstalten maken om zijn weg te vervolgen, toen het hem pas opviel dat ik zonder plank liep.

Hij vroeg waar is jouw plank? Ik zei; Ja onderweg verkocht aan iemand die hem graag wilde hebben.

Nou sprak mijn vriend, mooi mazzel, meer dan ik, ook ik kwam iemand tegen die de mijne wilde kopen, maar hij zag hem als een paarse aan, ik zei toen; sorry mijnheer deze plank is rood, toen wilde hij hem niet meer hebben.

Ik dacht even na en zei tegen mijn beste vriend, ik heb de mijne verkocht voor de dubbele prijs, mijn klant zei dat hij het een mooie rode plank vond, dat heb ik maar zo gelaten, omdat wij samen ons ook al in de kleuren vergist hadden. 
Laat mij als vriend jouw deel maar kopen, dan hebben wij beiden ons geld terug, vragen aan aan de koopman of hij dit deel terug wil hebben. 
Zo gezegd, zo gedaan, de koopman was verheugd, hij had een deel terug en had het volle geld ontvangen.
Gaf hun geld waarmee ze een glas wijn konden betalen, de vrienden namen een terrasje en dronken er een goed glas wijn op.

Immers het gaat er niet om wat zij er van vinden, maar wat de maker van de plank er mee bedoeld heeft en dat is voor de vrienden, de winst van nu!

Genietend van het glas wijn, kwam bij de man die zijn plank  het eerste kwijt was, enkele woorden voor de geest en sprak ze voor zijn vriend hardop.

Een waarheid als een domme koe,

maakt mensen in handel en wandel moe,

zij zien enkel maar verschillen.

Maar die in hét Licht van de Waarheid staat,

ziet helder waar hét alleen om Liefde gaat

en zou niets anders meer willen.

daarvan werden ze beiden heel stil!