De morgen, ach wanneer...

Heer', Uw ganse schepping zucht,
onder krijgsgeweld op de vlucht.
Hoelang o God zal het nog duren,
verdragen het nu nog Uw muren,
die U voor ons hebt gebouwd
waarop wij hebben vertrouwd.
Laat door Uw Woord aan ons blijken
en door Uw Geest ons verrijken.

Leer ons de weg te nemen,
die Jezus ons is voorgegaan.
Wij bevinden ons nog bij de vreemden
die Uw roepstem niet willen verstaan.
Toon Heer', Uw arm met macht,
laat aan ons merken Uw welbehagen,
U immers heeft de onoverwinnelijke kracht,
die ons hier door heen kan dragen.

Laat ons de tijden niet verachten
die door Uw hand zijn gesteld.
Leer ons te tellen Uw dagen en nachten,
wat ons in Uw Woord wordt verteld.
Leer ons de slagen te dragen,
die U Heer', ook eens verdroeg
ja, alles alleen aan U te vragen,
o Heer', wanneer is het genoeg.

Hoe heilig o God zijn Uw wegen,
waarlangs U Uw volk liet gaan.
U onthield hun niet van Uw zegen,
al moest U hen daarvoor steeds slaan.
Laat ons met hen leren knielen,
voor Uw Heilig aangezicht.
Niet met hen die in de eeuwige dood vielen,
door het eigen werk wat werd verricht.

Scheid o Heer', de bokken en de schapen,
breek U de hoornen van het geweld,
Laat ons in Uw rust mogen slapen,
als onze dagen hier zijn geteld.
Eens komt het einde der tijden,
waarop al zolang is gewacht.
Dé morgen, waarop wij met U ons mogen verblijden,
U zullen loven en danken om Uw grote kracht.

Soli Deo Gloria!