En zie wat ik zag...


Laatst stond ik helemaal verslagen
als vastgenageld aan de grond.
Toen ik in een steen geslagen
mijn naam eens op een grafsteen vond.

Het was de grafsteen van mijn vader
waardoor ik kwam in zijn stam.
God bracht zo Adam in mij nader,
waardoor ik als zondaar op de wereld kwam.

Het gehele grafveld zo overziende
zag ik waar de zonden mij ook verwacht.
De straf die ik op Gods wet verdiende
had mij, nu dat ziende, tot Gods recht gebracht.

Zo kwam ik vele malen weer bij een open graf
wat mij daar steeds opnieuw herhaalde
was, dit wat hier is dat komt op alle mensen af,
als niemand voor onze schuld betaalde.

Toen ik daar laatst alweer een keer stond
opende een Dienaar van God zijn mond.
Hij las de openbaring van Jezus Christus, Gods Woord      
die ik al vaak maar toen als voor het eerst heb gehoord.

Hij sprak; En zie ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde        
want wat er eerst was, is allemaal voorbij gegaan
Een nieuwe heilig stad Jeruzalem, waar God bij de mensen is.
Tranen van mensen worden daar door Hem afgewist.
Hij is de Alpha en de Omega voor hen die zich in Hem niet vergist.
Wie dorst heeft krijg drinken uit de levende Bron.
Mijn God is daar ook Heer', die de dood overwon.
Mijn stof dat hier in de aarde wordt gezaaid
zal eens volgroeid voor Zijn Bruiloft worden gemaaid.
Wie overwint zal alles beërven,
voor God zal hij leven en nimmermeer sterven.
Hij zal daar God zijn en ik als Zijn zoon daar wezen.
Maar voor hen die nu niet van die God willen zijn, 
zal Hij hun schuld dan niet meer vergeven!

Soli Deo Gloria!

 Openb. 21: 1-8 (door mij samengevat)