Kijken is nog geen zien,

vervangen en herzien.
 
dit verhaal kwam mij voor de geest n.a.v. de zalm besmetting in 2012   (niet op werkelijkheid berustend) 
bedoeld en geschreven om voor te dragen. 
Door er met uw rechter muisknop overheen te trekken kunt u het kopiëren en eventueel afdrukken. 
JG Peterschlingmann  

Kijken zonder te zien,
Zien zonder te kijken!

Tevreden leunt William achterover in zijn bureaustoel, wat haast nog beter zit als de canapé thuis.
Overziet zijn royaal kantoorvertrek en denkt aan de vele jaren die hij hier al heb mogen doorbrengen.
Natuurlijk er waren, zoals overal in elk bedrijf, best wel wat dipjes of ergernissen aan collega's, vakgenoten, banken en wettelijke maatregelen, maar ach die horen er nu eenmaal allemaal bij.
Maar dacht hij, voorlopig is het in de laatste jaren mij zeker goed voor de wind gegaan.
Hij schrok enigszins bij deze gedachte , want mij is toch eigenlijk ons en natuurlijk niet te vergeten God, ja natuurlijk die zou hij bijna zijn vergeten, Die hoort er zeker ook bij.
Niettemin dacht hij, mijn kennis en inzicht heeft niet te kort geschoten in al die jaren waarin dit mooie bedrijf mocht bestaan.
En hoeveel jaren hadden anderen binnen en buiten dit mooie bedrijf van de producten al niet gegeten en gedronken.
Hij vond zichzelf een zeer gezegend mens, wees nu eerlijk dacht hij, hoeveel zijn er die dit toch zo als hij met redelijk bescheidenheid het hadden gedaan.
Hoe vaak heeft hij al mogen aanhoren van zijn relaties en niet te vergeten cliënten, dat ze nergens zo'n mooi schoon bedrijf hebben aangetroffen wat ook door de warenautoriteiten meermalen was bevestigd.
Maar ja, dat is natuurlijk zijn geheim en tegelijk zijn kracht, want hij is zich terdege er van bewust welke verantwoordelijkheid hij in het verwerken van de producten binnen de voedselketen heeft.
Maar op enkele kleine incidenten na is hem het vuur nog nooit echt aan de schenen gelegd.
Hij keek op zijn gouden horloge wat zijn personeel bij de opening van dit nieuwe en inmiddels al weer vernieuwde gebouw hem gaf.
Schrok van de tijd waarin hij had zitten mijmeren en nam zich dit zelf kwalijk, dacht als er nu wat van over moet blijven voor mijn kinderen moet ik me nu wel met de cijfers gaan bezighouden, want er dreigen best wat donkere wolken aan de horizon.
Hij pakte zijn boek waarin de verkoopcijfers voor hem werden bijgehouden en zou bijna van de goede resultaten alweer aan het mijmeren slaan, als niet zijn secretaresse lichtelijk overstuur kwam binnen stormen.
Mijnheer eh, al stotterende sprak zei; er is onverwacht bezoek voor u binnengekomen, die u dringend moeten spreken.
Kalm aan meisje, zei hij wat kleinerend, rustig maar ik kijk eerst even in mijn agenda of er niet nog iets dringender is, ik zie dat er weinig afspraken staan, dus laat maar binnen komen en zeg er wel bij dat ik weinig tijd heb.
Direct kwamen er twee mannen binnen in witte pakken met schone groene laarzen en een wit kapje over hun haar.
Lichtelijk geschrokken keek William op, want erg vreemd was dit plaatje voor hem niet, in zijn bedrijf moest iedereen die in de productie werken er zo uit zien.
Maar hier in zijn kantoor kwamen zij doorgaans niet.
Achteroverleunend zij hij vertel; wat is er voor spoed in dit mijn bedrijf.
Aan de gezichten kon hij zien dat het geen personeel van hem was, het leken hem meer mensen die van overheidsinstanties worden gestuurd.
Gaat u zitten heren en lust u koffie of iets anders soms, sprak hij en bestelde zijn secretaresse dat te willen brengen.
Nee nee zei de oudste, die kennelijk de leiding had, wij moeten snel rapport uitbrengen van wat wij hier hebben gedaan.
U bedoelt vroeg William aan hem, niet verwachtend iemand geroepen te hebben die hij niet kent of iets bij hem ongevraagd wat te komen doen.
Sorry sprak de man als gezag hebbende en nemende, Uw bedrijf hebben wij met onmiddellijke ingaan stil gelegd en uw mensen verzorgd dit pand te verlaten.
Geërgerd sprong William uit zijn canapé en riep met overslaande heldere stem en grote ogen, wat?
Die mensen komen mij zo dit even vertellen dacht hij, wie denken ze wel te kunnen zijn.
Sorry mijnheer zei hij nog eens en pakte een officieel vel papier uit zijn witte koffertje, waaruit moest blijken dat hij geen enkele tegenstand hier duldde.
Hij liet het William zien die geleidelijk onder het lezen daarvan een steeds witter gezicht begon te krijgen, het genoeglijke tevreden gevoel van daarnet was kennelijk helemaal verdwenen.
Er stond dat er hele kleine onzichtbare beestjes in zijn bedrijf waren gekomen waardoor duizenden mensen ziek waren geworden en enkele daarvan al waren overleden.
Hij plofte achterover in zijn canapé die door dat onverwachte geweld een meter op zijn wieltjes achteruit reed.
Sprakeloos was hij, na enige tijd stil te zijn vroeg hij; enigszins van de schrik te zijn bekomen en nu?
Dat weten we nog niet, er worden nu eerst tv opnames bij U gemaakt zodat alle inwoners van dit land gewaarschuwd worden de producten die bij u verwerkt worden niet te kopen of te eten.
Ook worden alle schappen uit de winkels leeg gehaald en hierheen gebracht zodat wij aan de hand van de verkoopcijfers, die daar waarschijnlijk voor u liggen en wij nu mee willen nemen, gecontroleerd kunnen worden.
Dit om zo snel mogelijk te weten te komen waar en hoeveel er vernietigt zal moeten worden.
Ook U verzoeken wij u zo spoedig mogelijk dit gebouw te verlaten en ons werk te laten doen daar er veel levens op het spel kunnen staan.
William vroeg zijn secretaresse wat water te brengen en sloeg wat verslagen zijn beiden handen op zijn bureau die hij daar tegelijk weer van terug trok want als dat ook vol met kleine onzichtbare beestjes zou zitten dan dreigt er voor hem ook levens gevaar.
De mensen verlieten hem nadat ze zijn verkoopboek hadden opgepakt het kantoor, waarbij de spreker zich bij de deur zich omdraaiende nogmaals waarschuwde hun boodschap direct op te gaan volgen.
Even sloeg hij zijn handen voor de ogen zodat hij niets meer zag, maar zich enigszins herstellende, stond hij toen snel op om naar huis te gaan.

Zich omdraaiende keek hij boven de kast waar zijn krokodillen diplomaten koffertje stond, nog even naar het portret van zijn vader wat daar boven die kast hing.
Toen hij daar naar keek zag hij dat gezicht zoals hij dat nog nooit goed gezien had, diepe rimpels onder de ogen, het spier witte haar, zorg straalde het uit en waar hij ook keek of hoe hij ook ging staan die ogen van zijn vader bleven op hem slaan, tegelijk dacht hij aan de woorden die hij bij het overdragen van de leiding tot hem gesproken had; William er rust een grote taak op je, weet je daarbij vooral afhankelijk van God, die ik jou van kinds af aan geleerd heb, in Christus jouw eeuwige Vader te willen zijn, begin en eindig niet de dag voor met Hem in gesprek te zijn geweest, dat zal je merken als het tij tegen je is gekeerd, vergeet deze mijn maar vooral Zijn woorden niet.
Mocht je in grote nood komen, blijf dan rustig stil tussen de doornen en de distels liggen, want hoe meer je beweegt, hoe meer pijn het zal doen, bid en wacht geduldig tot je geholpen wordt en verlost zal worden uit die benarde situatie.
Hij had zich best voor al de daarbij aanwezigen wel wat verlegen gevoeld met zo'n vader die God overal bij haalde in zijn leven, de tijd van toen was wel even anders dan nu, de middelen bijna altijd aanwezig om nu je zelf te kunnen redden, maar goed het was zijn vader en die had op z'n oude dag toch ook wel veel van hem te danken gehad.
Dat portie van hem nog jaren lang erbij was ook niet helemaal niks geweest.
Dit beeld begon hij nu anders te zien en dacht zolang ik leef zal dit mij nu altijd voor ogen blijven staan, toch kon hij niet uitleggen wat hij nu eigenlijk precies anders zag.
Heel even dacht hij; wat zou hij in deze omstandigheden gezegd en gedaan hebben, maar stond daar verder niet lang bij stil, omdat dat niet in zijn gedachten naar voren kwam.
Hij deed zijn koffertje dicht trok z'n lange diep blauwe jas aan en keek nog één keertje achterom naar wat hij een uur geleden nog zo heel anders had gezien.

Buiten gekomen liep hij naar zijn limousine waarvan hij nu even dacht was het maar een lelijke eend gebleven dan had ik nu niet zoveel te verliezen.
Bij het instappen keek hij achterom naar het gebouw waarboven een zware regenbui hing met een schitterende regenboog die hij wel zag maar eigenlijk toch niet zag, omdat vooruit kijkend hem de zon laag in de ogen scheen.
Bijna reed hij ook nog een cameraman ondersteboven die het gebouw aan het filmen was, nog net op tijd kon die hem ontwijken, dacht toen, nou William waar ga jij nu voor een ander op lijken.
Een moment kwam het beeld voor ogen waar Lots vrouw naar keek voordat ze een zout pilaar werd, maar hij dacht daar gelijk bij, typisch een vrouw die kijken waar ze niet naar moeten kijken, hij wist wel beter.
Thuis gekomen kwam zijn vrouw hem opgewekt tegemoet, jij zo vroeg thuis zei ze, dat komt echt bijna nooit voor.
Tegelijk zag ze dat hij er bezorgd uitzag en lichtelijk gehaast naar binnen wilde alsof de buren hem na kijken.
Binnen kwamen de kinderen op hem af en vroegen of hij nu eindelijk met hun een keertje ging monopolyen, want van geld konden ze nog een hoop van hem leren.
Wat is er man vroeg zijn vrouw, er is iets, zie ik aan je, maar hij zei eerst tegen de jongens dat hij moe was en nu even niet kon spelen, zei dit op een toon alsof hij dat elke avond met hun deed.
Vrouw laten we maar eerst even eten en kijk daarna maar even naar het journaal op de tv, dan hoef je geen vragen meer te stellen, verstandig als zei was hield zij nu even haar mond daarover.
Nu zei zij, dat komt best uit want ik heb nog wat jij gisteren meebracht van de zaak en dat lijkt best lekker en heel gauw klaar.
Nee nee zei hij wat verschrikt, nu maar even niet doe maar wat van onze eigen slager en wat je verleden week van de groenteboer had dat vond ik zo lekker, ik help je anders wel even.
Hij had van zijn vader geleerd, jongen ga bij zorgen nooit zitten niets doen, pak altijd wat aan, want van niets doen en zitten piekeren wordt je niet oud en heeft niemand wat aan je.
Het viel hem op dat hij meende dit vanmiddag nog iets anders had horen zeggen, niets doen of wel wat doen het werd hem nu steeds onduidelijker, niet wetende dat bidden en afwachten het zwaarste werk is om dat in de nood te moeten doen.
Gek toch dat zijn vader nu ineens zo belangrijk voor hem werd, zo constateerde hij dit nu bij zichzelf.
Wonderlijk dacht hij onder het helpen van zijn vrouw, hoe lang is dat geleden dat ik dit ook met haar deed en sprak een beetje verontschuldigd daarover.
Leuk zei zei, blij naar hem opkijkend, dat moet je meer doen, dan hoor en zie ik nog eens wat van je.
Maar veel kwam er bij hem niet uit als wat een onbestendig weer vandaag en heb jij vanavond nog afspraken of zullen we maar eens een keer vroeg naar bed gaan.
Nou nou zei ze en wat ondeugend naar hem kijkend, je wordt nog eens romantisch op je oude dag.
Onder het eten merkte hij dat hij dit deed met lange tanden en stiekem gaf hij de hond die naast hem stond meer als goed en nodig voor hem was.
Als het beest had begrepen wat de reden daarvan was, dan had hij op meer van zulke dagen gehoopt.

Zoals gewoonlijk nam hij de Bijbel na het eten en zonder gedachten daarbij opende hij deze bij Johannes 1 en begon te lezen bij vers 19 met zijn gedachte bij heel andere dingen las hij Gods Woord, nog slechter als de krant want daar zocht hij altijd op wat hem interesseerde en las dat soms wel drie keer.
Toen hij halverwege vers 29 was, las hij Zie, het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt.
Het was alsof de bliksem bij hem insloeg, hij sloeg de handen voor de ogen en zag en bleef zien Die hij zag, zelfs in het duister bleef hij Hem zien waar Johannes hem naar wees.
Hij zag Hem zoal de herders en de wijzen Hem zagen, hij zag Hem zoals Herodus en Pilatus Hem niet zagen.
Hij zag Hem neerdalen in het vuile water van de Jordaan waar Johannes al de vuile zonden van de duizenden die tot hem gekomen waren om van hem gedoopt te worden.
Hij zag een duif neerdalen en een stem horen zeggen; Deze is mijn geliefde Zoon in wie ik Mijn welbehagen heb.
Hoe en waar hij ook keek zag hij Hem die in zijn dood gedoopt werd alsof hij zelf zonden had gedaan.
Zie, hij zag Hem daarna water in wijn veranderen, mensen genezen, doden opwekken, op het water lopen, de storm stillen, vijf broden en twee vissen breken voor 1200 zielen waar de vrouwen en de kinderen nog bij kwamen, hij zag Hem nog twaalf volle korven overhouden, Hij zag zijn leerlingen leren die zeiden nu weten wij dat U de Christus bent, maar hij zag er nog maar één bij Zijn kruis waar al de anderen waren gevlucht of van verre stonden,
Hij zag Hem en hoorde Hem zeggen, wie achter mij wil komen neme zijn kruis op en volg Mij.
Hij zag hem die Hem verraden had en zag ook hem die Hem verloochend had, ja hij zag en bleef Hem zien, de voeten wassen, het brood breken en aan hun uitdelen en hoorde Hem de woorden daarbij uitspreken; neem en eet dit is mijn lichaam wat voor u verbroken wordt doe dat tot mijn gedachtenis, hij zag Hem de drinkbeker aanreiken en hoorde Hem zeggen; neem drink allen daaruit, want dit is mijn bloed wat voor u vergoten wordt, doe dat tot mijn gedachtenis.
Hij zag Hem in de Hof druppels bloed zweten, terwijl zijn leerlingen sliepen, Hij zag Hem gevangen worden, voor de Joodse raad staan en geslagen worden om wie Hij zei dat Hij was.
Hij zag Hem aan het kruis de armen naar hem uitgestrekt de woorden horen zeggen; Vader vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen, zo zag hij hem dorst lijden waarop zij Hem zuren wijn te drinken gaven die hij niet dronk.
Zo zag hij Hem voor Jood en Heidenen ter dood gebracht worden en boven Zijn hoofd de Naam van Jezus de Koning der Joden staan.
Hij bleef nu kijken en kon zijn blik niet meer afwenden van Hem die zei, Het is volbracht en Zijn Geest in de handen van Zijn Vader geven.
Hij zag hem niet meer in het graf, hij zag hem in huis komen terwijl de deur op slot was, hij zag zijn tekenen in Zijn handen, zoals de Emmaüsgangers dat hadden gezien.
Hij zag Zijn zegende handen toen hij opvoer naar de Hemel, hij zag Hem zoals hij Hem nog nooit had gezien.
Hij zag Hem zoals Johannus op Patmos Hem zag met de hemel geopend en het Lam staande als geslacht, met de boekrol in Zijn hand waar ook zijn naam in stond.
Hij keek en zag dit alles in een ogenblik van tijd, ja zag van Hem steeds meer, werd verstompt van wat hij zag van zijn Heer',

Viel al snikkende met zijn hoofd op de Bijbel, greep naar zijn ogen en riep Jezus, Heere Jezus ik heb U nu voor het eerst echt gezien en weet nu wie U voor mij bent en ik nu, door U, voor het eerst geworden bent, een zondaar, Help mij Heere, mijn God, Heere en Heiland!
Zijn hoofd omhoog heffend zei hij, Nu zie ik dat al Uw Vaders beloftes aan mij zijn vervuld!
Waarheid en Rechtvaardigheid waren in Christus niet voor God, maar voor hem nu bedoeld.
Nu kon hij geloven dat Gods genade hem werd geschonken, dat is de ark van zijn behoud.
Maar ook nu begreep hij dat ook zijn kruisweg was aangebroken en verstond hij het woord van Jezus; wie mij wilt volgen neme zijn kruis op en volg mij.
Hij dacht terug aan de middag op het moment dat hij de regenboog zag, maar nu zag waarom God hem dat toen liet zien, schaamde zich nu diep en vond dat hij straf had verdiend.
Wat nu allemaal voor hem eerst gekomen was op Zijn Heer', en Heiland!

Zo hadden zijn vrouw en zijn kinderen hem nog nooit gezien.
Zie u ook waar Johannes naar wijst, hebt u Hem alreeds gezien?
Dan wilt u ook zoals Jezus u zag, ook naar uw naasten omzien!

Soli Deo Glora! wat betekent alleen God de Eer!