Gods voorzienigheid,

vanzelfsprekend of niet?

Vanzelfsprekend was het niet,

waardoor de mens Gods weg verliet,

dat was en is, een door hem

weloverwogen onherstelbare daad,

waarmee hij Gods wil en wet verlaat.

Vanzelfsprekend is het nu wel,

dat lege vervallen kerkgebouw,

waar de stenen dit aan mij vertellen,

hoeveel en hoelang het duurde dat daar

gesproken werd van Gods eeuwige trouw.

Vanzelfsprekend gebeurt er niets,

daar waar God geen weet van heeft,

nog laat Hij ons weten

wat Hij voor ons doet, ons niet is vergeten,

die tijd heeft Hij voor ons afgemeten.

Vanzelfsprekend is dat niet,

dat alles wat is en eertijds was,

zal onder zijn wil blijven of vergaan als gras.

Gods voorzienigheid bepaalt het al

wanneer het verdwijnt of nog blijven zal.

Vanzelfsprekend was en is het wel,

dat Gods Zoon Zijn Vader gehoorzaamde,

dat is wat Gods Geest aan ons vertelt,

wat mensen die in Jezus geloven beaamden,

Vader en Zoon zijn Eén.

Vanzelfsprekend is het ook,

dat straf op overtreding moet volgen,

maar niet dat God daar automatisch

vergeving en vrijspraak op doet volgen,

dat doet Gods genaderecht in Christus alleen.

Vanzelfsprekend was het niet,

dat Jezus voor ons de hemel verliet

om voor onze schuld te moeten sterven,

dit is voor degene, die in Hem geloven

het allergrootste wonder!

Van Zichzelf sprekend is Gods Liefde wel,

anders zijn kan God daarin niet!

Soli Deo Gloria!