Paulus beschrijft uitvoerig en met grote ernst wat er op de jongste dag zal gebeuren (vgl. 1 Thessalonicensen 4:13-18). Hij wil hiermee zeggen dat wij over onze gestorven geliefden niet al te bedroefd mogen zijn, en ook dat wijzelf voor de dood niet al te bevreesd mogen zijn. Maar dat wij liever naar de heerlijke en zalige komst van Christus, onze Zaligmaker, met een hartelijk begeren en verlangen zullen uitzien. En daarbij hopen dat alles precies zal gebeuren zoals Paulus het hier beschrijft. Namelijk: dat Christus zal komen om ons op te wekken uit de dood en met Zich zal voeren, en in Zijn eeuwige heerlijkheid zal opnemen. Daarvoor hoeft u toch niet te schrikken? Ja, wie zal zich hierover niet hartelijk verblijden? Maar het geloof is zwak, daardoor wordt deze blijdschap verhinderd.
Hoe zal het dan toegaan? Op het moment wanneer de stem van de aartsengel en het geluid der bazuin zullen weerklinken en Christus zal komen, zullen de doden die in Christus ontslapen zijn, opstaan. Wij echter, die dan leven en overblijven, zullen ook in een ogenblik veranderd worden (zie ook 1 Korinthe 15:51 vv) en samen met hen opgevoerd worden in de wolken, de Heere tegemoet in de lucht. En dan zullen wij eeuwig bij de Heere blijven. Het zijn maar korte en eenvoudige woorden, maar wie kan uitspreken wat daarin verborgen ligt? Ieder moet er voor zichzelf maar ernstig over nadenken en deze woorden tot troost laten zijn in allerlei aanvechtingen en wel bijzonder in het uur van de dood.
Dan zullen wij geen aanvechtingen en verzoekingen meer hebben, maar van alle kwaad verlost zijn. Daar zullen dan verdriet, huilen, leed, pijn – ja ook de dood en de zonde niet meer zijn. Kort gezegd: wij zullen alles overvloediger en volmaakter terugontvangen dan wij het in Adam verloren hebben. Daar zullen wij gelukkiger zijn dan in het paradijs. Dan zullen wij God met het hele hart liefhebben, Hem danken, loven en prijzen in eeuwigheid. Amen.
Maarten Luther
Preken van het Jaar 1525, zie WA 17.1, 225, 15 -. 226,19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten