Eén ding is genoeg!

Eén ding mag ik zeker weten,

God is mij nooit vergeten,

dat bewees Hij bij mijn doop,

gaf in die daad mij hoop.

Zonder, dat ik daar toen iets van verstond,

gaf God mij later in het geloof, die vaste grond

om op Hem te kunnen vertrouwen,

door op die Rots te gaan bouwen.

Zijn Woord hield hij voor mij niet onbekend,

waar Hij Zijn Geest daarbij nog zendt

om aan mijn wankelende gangen,

naar Zijn vaste hand te doen verlangen.

Ben ik verdwaald in eigen werken

en dacht ik daarbij God zal het niet merken,

dan beproeft Hij mij met veel geduld

en laat mij duidelijk zien mijn eigen schuld.

Mijn God is een onmisbaar Opperwezen,

wie is de mens die Hem niet zal vrezen,

welk een dwaas denkt  met zijn verstand,

ik kan wel zonder de leiding van Gods hand.

In alles krijg ik van God genoeg

om te leven en te kunnen sterven,

Hij is het die al het verkeerde

van mij aan het kruis wegdroeg,

wat Jezus Gods Zoon van mij moest erven.

Barmhartig en genadig is mijn God

in wonderen, die ik niet kan begrijpen,

een eeuwigheid is daarvoor niet genoeg,

dat is als een vogel die aan een onmetelijke rots

steeds zijn bekje komt slijpen.
Is die rots dan versleten?
Dan zal dat het begin van Gods eeuwigheid heten!

Soli Deo Gloria!