Waarom die boom?

Soms zie ik mij genieten,

gelijk een dolle hond,

spellende met de kinderen

al hollend in het rond.

Mij van geen tijd of kwaad bewust,

speel ik dan met lieve lust,

het spel dat ons het leukste lijkt,

totdat de werkelijkheid dan blijkt,

verschrikt kijk ik dan in het rond

dat brengt ons met beide 

benen weer op de grond.

Wat moest dat toch een vrede zijn

die Adam eens genoot,

niet wetende van ziekte of pijn

geen kennis aan de dood.

Alleen die ene boom

waar Zijn Schepper hem op wees,

daar wist hij van blijf daar vanaf,

anders is Mijn tijd op aard 

er voor jou geweest.

Hem stoorde die boom daar niet,

want hij had het zelf van God gehoord,

maar Eva die uit hem kwam,

werd door de Satan als slang gestoord

met vragen waar zij door werd verleid,

zij nam van de boom, gaf daarvan ook hem,

hij nam en weg was de vrede met God

en er kwam een einde aan hun tijd!

De mens kwam in zijn tijd van leven,

die God nadat Hij hen te voorschijn riep;

waar ben jij Adam nu gebleven,

was God het niet die Hem verliet.

Hij gaf de straf aan mens en dier,

omdat Zijn wet was overtreden,

sindsdien erkennen wij Zijn wil niet hier,

Gods recht wordt door elk mens

met voeten platgetreden.

Waarom, waarom die ene boom,

heeft God die daar dan neergezet,

dat is de Liefde van Zijn wet,

waarin Hij Zijn gunst aan ons doet blijken,

want God heeft in Christus

die overtreding Zelf rechtgezet,

waardoor wij weer op Hem kunnen lijken.

De prijs die God ons nu doet verstaan,

die hadden wij nooit kunnen weten

wanneer God dat niet Zelf had gedaan,

dan konden wij Zijn genade nu wel vergeten.

De mens gaat al dolende over de aard,

geniet van zijn eigen feesten,

waarin zijn leven niet wordt gespaard

heeft God voorgoed vergeten.

Of wordt vervolgd en geslagen,

omdat hij naar God heeft leren vragen.

Maar God vergeet de mens niet,

die door Zijn Woord en Geest,

zijn wet en wil verstaanbaar leest,

de mens weet en gelooft 

dat God alles van Hem ziet.

Hij is het alleen die verkiest

de mens die voor Zijn wetten vreest. 

Op Golgotha werd er eens opgericht

een dode boom met daaraan 

één levende Goddelijke Vrucht,

die mens geworden is en daar 

onder Gods oordeel over 

onze overtredingen zucht.

Wie daarvan gegeten en gedronken heeft,

gaat door die Vrucht, Jezus Gods Zoon,

met Hem door dood en graf heen,

zijn Koning tegemoet,

zingt Gode dank en offert daarmee 

Gods Liefde loon,

Soli Deo Gloria!