Een wonder!

De dagen van mijn bestaan
beginnen in mij veel te verzwijgen
van wat ik heb gedaan,
dat kan ik steeds minder 
onder de aandacht krijgen.


Vele dingen daarvan verdwijnen
of maken mij steeds meer beschaamd,
daar kan maar beter geen licht over schijnen,
ik oversprak mij en gedroeg mij verwaand,
normen en waarden ging ik zelf schrijven.


Ik probeerde God en de zonden te dienen,
maar wist heel goed dat dit niet kan.
Ik zei als ik het geloof niet kan verdienen,
dan maak ik zo goed of kwaad
naar eigen inzicht daar het beste maar van.


Mijn opvoeding was duidelijk gericht
op wat God van mij wil naar Zijn wet.
Daarbij kon door mij geen goeds worden verricht,
waardoor ik schuldig werd neergezet.
Van mijn kant daarvoor geen enkel uitzicht.


Toch kwam ik daarvan nooit vrij,
dat kwelde en drukte mij,
Ik zocht de afleiding in werelds vermaak,
voor velen werd ik een vervelende draak,
toch bleven de vragen over God mij bij.


Mijn dubbel gedrag was als een strijd
tussen mijn wil en die van God.
Waarin ik mij zelf steeds verweet,
dat deze door mij niet gewonnen wordt.
Dat is het gevecht wat ik nog niet vergeet.


Maar God werd in Zijn Zoon voor mij mens,
die mijn strijd tegen God uit handen nam.
Dat gebeurde alleen op Gods wens,
 Hij voor mij aan het kruishout kwam,
en Zijn Vader mij als Zijn kind aannam.



Soli Deo Gloria!