in ons aardse bestaan.

Je plant, meet en rekent,

van zo zal het moeten gaan.

Maar dan is er plotseling

een moment,

na jaren van bestaan,

dat God het voor je bepaalt,

dat het anders moet gaan.

Je bidt en vraagt waarom,

moet mijn weg nu zo krom

hier door het leven gaan?

Dan onverwachts

komt er iemand bij jou langs

uit een ver afgelegen land,

en ziet in jou,

Gods wonderlijke hand,

die God met hem ook ging,

waardoor zijn hart nu zingt;

Heer' waar U mij nu stil bij zet,

daar heb ik bij mij niet opgelet,

toch heeft U mij daarom

niet voor Uw ogen weg gedaan,

maar laat mij door

Uw Woord en Geest verstaan,

hoe ik na het paradijs 
mijn eigen weg hier wilde gaan.

Ik dank U Heer',

U liet mij niet verloren gaan.

Sol Deo Gloria!