Slopen gaat voor het bouwen!

ps. 127

Op een wonderbare wijze

lost God Zelf mijn problemen op,

laat mij zien hoe Hij bij mij kan blijven,

zet daarbij van mij alles op zijn kop.

Niets van mij laat Hij bestaan,

wat niet tot Zijn eer kan wezen.

Door Zijn Liefde in Zijn Zoon

wordt Zijn werk in mij gedaan,

al mijn ijdele overtredingen 

worden mij om Jezus werk vergeven.

Ik had dit mij zo anders voorgesteld,

ik dacht jij moet jezelf eerst bekeren,

dan wordt het mij wel door God verteld

of ik het goed van Hem heb willen leren.

Vergeefs gezwoegd en vergeefs gesjouwd,

als God Zijn huis niet in mij bouwt

door al mijn werken om te keren,

heb ik God door Zijn Woord en Geest aanschouwd,

toen zag ik, ik wil en kan mijzelf niet bekeren,

zonder eerst op Zijn werk te hebben vertrouwd.

Zijn werk liet mijn broddelwerk slopen,

ik kende God niet, laat staan op Hem hopen.

Al wat in en aan mij was kon niet bestaan,

het moest door Jezus aan het kruis

eerst allemaal worden weggedaan.

Al mijn bidden en mijn danken

klonken voor God als onzuivere klanken,

Hij legde in Jezus een nieuw fundament,

op de kale tweede Adams rotsgrond,

waar mijn nieuw bestaan op werd gegrond.

God ziet Zijn Werk in Jezus Christus aan,

Hij heeft voor God alles weggedaan,

Gods Zoon maakt Zijn werk in mij af,

vanaf mijn wieg tot aan mijn graf,

bleef er niets meer van mijzelf bestaan.

Dat wonderbare werk heeft God

in Zijn Liefde tot eer van Zichzelf gedaan.

O God, oneindig groot zijn Uw werken,

dat laat U in Uw rechtvaardig oordeel,

door Uw onmisbare genade aan mij merken.

Soli Deo Gloria!