Omwille van...

 

Omwille van Uw Woord o God,

heb ik door Uw Geest

met kracht nu gehoord,

wat Hij mij doet verstaan

om zonder Uw Waarheid

hier niet verder te willen gaan.

 

Omwille van Uw Zoon o God,

laat U mij niet alleen,

met woorden om mij heen

door mensen uitgesproken.

Uw Geest legt mij zuiver uit,

wat Uw Woord over mij besluit.

 

Omwille van Uw Liefde o God

kan ik Uw Woord niet tegenspreken,

wat  in Uw Liefde gevonden wordt

doet mijn gevoel en mening breken.

Door Uw Geest leer ik te onderscheiden,

waarom U mij verwerpt of komt verblijden.

 

Omwille van Uw trouw o God,

die onverbrekelijk wordt ondervonden,

ben ik met grote blijdschap

geheel aan U verbonden.

Niets kan Uw trouw doen breken,

dat is de eeuwen door gebleken.

 

Omwille van Uw Waarheid Heer',

geeft U grond om te geloven,

wat God gegeven heeft in Zijn Woord,

daar kwam U voor ons van boven,

nam al de leugens van ons af,

ging door ons aan het kruis en graf.

 

Omwille van Uw grote Naam o God,

kan ik U erkennen, herkennen en bekennen,

dat er buiten U niets gevonden wordt,

wat mij tot lof van U kan brengen.

Het is daarom Uw eigen werk o God,

dat ook mijn zondaarsnaam

 in Uw Woord gevonden wordt.

 

Soli Deo Gloria!

Een engel uit de hemel

Ja, zal mogelijk iemand zeggen: ‘Ik zou ook wel geloven als er een engel kwam die mij het [evangelie] uit de hemel zou verkondigen.’ Daarop moeten we antwoorden: ‘Het is niet waar wat u zegt, want wie het Woord niet aanneemt om het Woord zelf, die neemt het ook niet aan omwille van de predikant – zelfs al zouden alle engelen uit de hemel het voor hem preken. En wie het aanneemt omwille van de predikant, die gelooft het Woord niet, ook niet in God dóór het Woord, maar hij gelooft de predikant en in de predikant. Dat is dan ook de reden waarom zijn geloof niet lang stand zal houden.
Als iemand echter het Woord gelooft, dan gaat het er niet om wie de persoon is die het Woord verkondigt, want hij eert het Woord niet omwille van de persoon. Maar juist andersom, hij eert de persoon omwille van het Woord. Zo wordt de persoon door hem niet boven, maar onder het Woord geplaatst. En hoewel de persoon zou ondergaan of zelfs van het geloof zou afvallen en anders zou gaan preken, dan laat hij eerder de persoon varen dan het Woord. Hij blijft bij het Woord dat hij gehoord heeft. Het maakt niet uit of de persoon aanwezig is, of dat hij komt of dat hij gaat. De persoon mag doen en laten wat hij wil, maar de gelovige blijft bij het gehoorde Woord.
Dit is ook het echte onderscheid tussen een Goddelijk geloof en een menselijk geloof: het menselijke geloof hangt aan de [menselijke] persoon, het gelooft, vertrouwt en eert het Woord omwille van de persoon die het spreekt.
Het Goddelijke geloof echter doet juist andersom: het hangt aan het Woord – dat is aan God zelf – het gelooft, vertrouwt en eert het Woord, maar niet omwille van hem die het gesproken heeft. Hij voelt echter dat het Woord zo zeker en waar is dat niemand hem daarvan kan wegtrekken, al zou zelfs dezelfde predikant [die hem het Woord verkondigd heeft] dat proberen te doen.’Kirchenpostille 1522, Evangelium in der Früh-Christmetz, Luc. 2:15-20, vgl. WA 10.1.1, 129, 9 – 130, 7

Maarten Luther