Jezus leeft!
melodie: Psalm 81
1. Ja mijn Jezus leeft,
'k zal Zijn Naam belijden,
Die mijn schuld vergeeft,
hoort naar mijn gebed,
Hij heeft mij gered,
uit de macht van Satan.
2. Ja mijn Jezus leeft,
heeft mijn dood genomen.
Hij die leven geeft,
is mijn Heer' en God
Hij bepaalt mijn lot,
zal eens wederkomen.
3. Ja mijn Jezus leeft,
zal mijn Heiland blijven.
Daar in angst en vrees,
Satans list mij kwelt,
wat hij mij vertelt
zal 'k mijn Heer belijden.
4. Ja mijn Jezus leeft
zal vergeving geven,
'k door mijn Heer' niet vrees,
zal ik zonder sroom
eenmaal voor Gods troon,
niet meer hoeven vrezen.
5. Mijn Verlosser leeft,
nooit meer zal Hij sterven
die mij 't leven geeft
dat kan Hij alleen,
k' wend mij tot Hem heen
't leven van Hem erven.
6. 'k Open nu mijn mond
ja , om Hem te eren,
die Gods Recht verstond,
dat aan 't kruis volbracht
zo Gods Waarheid bracht
door Zijn Geest die leren.
7. 'k Dank mijn God de Heer'
wat Hij heeft gegeven
in mijn Jezus weer,
't leven in Zijn licht
'n vrolijk aangezicht,
eeuwig voor God leven!
Soli Deo Gloria!
Uit een preek over: 1 Korinthe 15:51-53
Het is helemaal terecht dat we na het Paasfeest preken over de opstanding van Christus en het Artikel van de opstanding der doden behandelen. Niet alleen preken we dan over de opstanding van onze Heere Jezus Christus, dat Hij omwille van ons uit de dood is opgestaan – zoals Hij ook omwille van ons gestorven is – maar daarbij ook over onze eigen opstanding. Dit alles doen we, opdat we in het geloof krachtig bevestigd worden en volkomen zekerheid ontvangen dat ook ons lichaam weer zal opstaan en levend worden. De opstanding van Christus doet ons immers geen nut als wij – voor wie Christus opgestaan is – Hem in deze opstanding niet navolgen, namelijk als wij niet, zoals Hij uit de dood is opgestaan, zelf ook uit de dood zullen opstaan. Nu is het echter zo, dat wij Hem zeker niet kunnen navolgen en met Hem kunnen opstaan ten leven, als we niet geloven dat Zijn opstanding tot onze zaligheid geschied is. (…) De opstanding van Christus gaat ons zoveel aan, dat we op de paasdag het “Christus is opgestaan” zingen, en zoals het lied gaat: “Christus’ opstanding zal onze blijdschap zijn.” Zal echter de opstanding ons werkelijk tot blijdschap zijn, dan moeten we dit geloven, geloven we het niet, dan is Zijn opstanding voor ons van geen enkel nut. Voor Zichzelf had Christus immers niet hoeven opstaan, zoals Hij ook voor Zichzelf niet had hoeven sterven, maar omwille van ons is Hij gestorven en opgestaan. Daarom moeten wij Zijn sterven en opstanding gelovig aannemen en ons daarover verheugen en daarvan zingen, omdat dit alles tot onze zaligheid en troost is. Namelijk dan, als wij geloven dat ook wij zeker uit de dood zullen opstaan, zoals Hij opgestaan is.
Maarten Luther
Uit een preek over: 1 Korinthe 15:51-53
Het is helemaal terecht dat we na het Paasfeest preken over de opstanding van Christus en het Artikel van de opstanding der doden behandelen. Niet alleen preken we dan over de opstanding van onze Heere Jezus Christus, dat Hij omwille van ons uit de dood is opgestaan – zoals Hij ook omwille van ons gestorven is – maar daarbij ook over onze eigen opstanding. Dit alles doen we, opdat we in het geloof krachtig bevestigd worden en volkomen zekerheid ontvangen dat ook ons lichaam weer zal opstaan en levend worden. De opstanding van Christus doet ons immers geen nut als wij – voor wie Christus opgestaan is – Hem in deze opstanding niet navolgen, namelijk als wij niet, zoals Hij uit de dood is opgestaan, zelf ook uit de dood zullen opstaan. Nu is het echter zo, dat wij Hem zeker niet kunnen navolgen en met Hem kunnen opstaan ten leven, als we niet geloven dat Zijn opstanding tot onze zaligheid geschied is. (…) De opstanding van Christus gaat ons zoveel aan, dat we op de paasdag het “Christus is opgestaan” zingen, en zoals het lied gaat: “Christus’ opstanding zal onze blijdschap zijn.” Zal echter de opstanding ons werkelijk tot blijdschap zijn, dan moeten we dit geloven, geloven we het niet, dan is Zijn opstanding voor ons van geen enkel nut. Voor Zichzelf had Christus immers niet hoeven opstaan, zoals Hij ook voor Zichzelf niet had hoeven sterven, maar omwille van ons is Hij gestorven en opgestaan. Daarom moeten wij Zijn sterven en opstanding gelovig aannemen en ons daarover verheugen en daarvan zingen, omdat dit alles tot onze zaligheid en troost is. Namelijk dan, als wij geloven dat ook wij zeker uit de dood zullen opstaan, zoals Hij opgestaan is.
Maarten Luther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten