De Maaltijd

van de Here! 

 

Het is de Here,

die mij alle keren

heeft uitgenodigd

 om te komen aan Zijn dis.

Dit dan tot eer van
Zijn gedachtenis.

Vind ik dat overbodig,

veracht ik dit verzoek,

dan is het voor mij wel nodig,

dat ik mijzelf

eens voorgoed vervloek. 

 

Het is de Here,

die nog alle keren,

geduldig op mij wacht.

Ondertussen wilt Hij mij leren,

dat ik Zijn roepstem

niet veracht.

Wie ben ik

dat Hij mij nodigt,

Nee dat is niet overbodig,

dat geeft mijn geloof,

in Hem,

 de nodige troost en kracht. 

 

Het is de Here,

die tot mij zegt,

Zie alle dingen zijn gereed.

Zodat ik niet kan zeggen,

eerst dit of dat,

maar dat ik dat nu weet.

Het is niet mijn kracht

om op te staan,

Hij heeft dat door Zijn liefde

in mij gewekt

om tot Hem te kunnen gaan.

 

Het is de Here,

die voor mij stierf,

Het heil voor mij

aan het kruis verwierf!

Wat laat mij blijven zitten,

was dat niet genoeg?

Hij legt mij op de lippen

Zijn lichaam als teken,

wat Hij als het mijne droeg.

Zijn bloed als teken drinken,

dat Hij voor mij vergoot.

Is dat voor mij niet genoeg,

ben ik dan niet

Zijn gunstgenoot? 

 

Het is de Here,

die mij de voeten wast.

De tegenstand

in mij wilt keren,

en met Zijn hand

mij de voeten wast.

Zal ik Hem tegenspreken

die Lieflijk is en goed,

Zijn lichaam

voor mij liet breken,

mijn schulden waste

     in Zijn vergoten bloed?

 

Het is de Here,

die ons samen wenkt,

Kom o kom toch,

tot Hem die ons

het wonder van

Zijn genade schenkt.

Het is Zijn Geest

die ons allen roept

te komen tot

dit Zijn grote feest.

Aanschouw en proef

Zijn wonderbare kracht

en luister naar Zijn woord

 vanaf het kruis,

Hét is volbracht!

 

Hét is God Drie-enig

die niet eeuwig
op ons komen wacht!

 

Soli Deo Gloria!